İÇİMİZDEKİ ÇOCUK

                       

 

Her insanın ruhunun derinliklerinde yaşayan bir çocuksu yan vardır. O çocuksu yanımız bize, fısıldar, seslenir, bağırır... Dostluk çağrısıdır bu... Oysa, biz bu masum sesi bazen duyarız bazen duymayız… Hatta bazen de duymamazlıktan geliriz... O sese kulak vermenin bizi güçsüzleştireceğinden korkarız. Utanırız... Yetişkinlik kisvesi altında kalıplaştırmaya koşullandığımız ruhumuzun çocuksuluğunu zayıflık olarak algılarız... Oysa ne kadar yanlıştır bu... Hepimizin içinde duyulmayı, önemsenmeyi ve yetişkin yanımızla dost olarak onunla bütünleşmeyi bekleyen bir çocuksu yanımız vardır. Biz onu görmedikçe, görmezden geldikçe büyürüz büyümesine de bir türlü olgunlaşamayız, kendi ruhumuzla huzurlu olamayız... Bu yüzden kabullenmeliyiz çocuksu yanımızı, onunla dost olarak yaşamın tadını çıkarmalı, onunla bilemeliyiz ruhumuzu...

                                  Uzman Klinik Psikolog Ezgi Yaz